PSORIJAZA
Psorijaza je nezarazna, hronicna i neizleciva bolest koja se javlja u opstoj populaciji sa incidencom od 1-3%! Etiopatogenetski, radi se oboljenju u cijem razvoju ucestvuje mnostvo faktora kao sto su: genetski, imunoloski, mikrobioloski i hemijski. Zbog kompleksne etipatologije i patogeneze, lecenje ili bar njeno suzbijanje je podjednako kompleksno. Uzimajuci u obzir da u osnovi patogeneze psorijaze najvazniju ulogu imaju zapaljenjski procesi kao i proliferacija epidermalnih celija, jasno je da svaka terapijska sema koja pomaze smirivanju zapaljenja i smanjenju proliferacije epidermalnih celija daje prihvatljive i manje ili vise dugotrajne rezultate.
Dokazi da su medijatori zapaljenja najvazniji u razvijanju psorijaticnih promena na kozi su brojni i lako proverivi. Na primer, egzacerbacija psorijaticnih zarista koincidira sa infekcija respiratornih puteva. Nasuprot ovome, antiinflamatorni lekovi i imunosupresivi imaju umirujuce dejstvo na psorijazu. Zbog toga se u terapiji tezih oblika psorijaze koriste kortikosteroidni preparati i citostatici kao imunosupresivni i antiproliferativni lekovi.
Psorijaticne promene pre i posle IPL tretmana.
Psorijaza se javlja sa podjednakom ucestaloscu kod muskaraca i kod zena. Cesce se javlja kod odraslih nego kod dece. Postoje dva tipa psorijaze. Tip jedan pocinje u mladjem zivotnom dobu i etioloski se najcesce povezuje sa naslednim faktorima. Tip dva se javlja u poznijem zivotnom dobu (posle 40 godina) i najcesce je povezan sa povredama, infektivnim i hemijskim agensima. Dijagnoza psorijaze se postavlja klinickim pregledom i biopsijom, odnosno histopatoloskim pregledom uzorka sa sumnjive promene.
Terapija psorijaze nije nista manje kompleksna od prirode samog oboljenja. Efekti terapije su slabo predvidivi pa terapeut i pacijent moraju proci poprilicno dugacak i mukotrpan put isprobavanja razlicitih terapisjkih pristupa, doziranja i kombinovanja lekova i terapijskih metoda.
U zelji da se pomogne pacijentima, vremenom su isprobani mnogi lekovi i terapijska sredstva. Od onih koje vredi pomenuti su: Calcipotriene, kortikosteroidi, citostatici, preparati na bazi salicilne kiseline, preparati na bazi ugljenog katrana, inhibitori kalcineurina, cignolin i sl. U terapiju psorijaze povremeno kod nekih pacijenata treba ukljuciti i antibiotike. U poslednjih 30 godina stecena su iskustva tretiranja psorijaticnih lezija intenzivnim svetlosnim pulsevima. Bilo da se radi o IPL terapiji ksenonskim svetlom, CO2 ili NDYAG laseru, iskustva su do odredjene mere pozitivna.
Misljenja su podeljena oko toga kako fototerapija doprinosi suzbijanj psorijaticnih zarista. Postoje tvrdnje da fototerapija doprinosi smirivanju zapaljenja preko odredjenih imunosupresivnih mehanizama. Druga misljenja se krecu u pravcu inhibicije EGF (Epidermalni Faktor Rasta) koji je neophodan za proliferaciju epidermalnih celija. Konacno, neki autori objasnjavaju poboljsanja posle IPL terapije time da IPL dovodi do opstrukcije krvnih sudova i kapilarne mreze psorijaticne regije i time dovodi do smirivanja zapaljenja i smanjenja proliferativne aktivnosti epidermalnih celija.
Tesko je reci koja je teorija ispravna jer su najverovatnije sve tri ispravne u najvecoj meri. Ono sto se sigurno meze reci je to da je IPL (fototerapija), sama ili u kombinaciji sa lekovima, efikasna u laksim i srednje teskim slucajevima, dok se za teze slucajeve psorijaze to ne moze reci.
Kliknite na mapu da nas lakse pronadjete.
